خوشا گریه ، نه این گریه !!
خوشا گریه ی یعقوب که نور بصرش رفت ' چو روزی پسرش رفت...
خوشا قصه ی یعقوب !!
که گرگان بیابانی و پیراهن خونین عزیزش همه کذب است...
خوشا چاه !!
همان چاه که یوسف به سلامت ز درش باز درآمد
و نه یک قطره ی خون ریخت در آن جا
و نه انگشت کسی گم شده آن جا و کنارش نه تلی بود نه تپه !!
وَ یعقوب ندیده است دمی یوسفِ در چاه ..
خوشا قصه ی یعقوب !!
که گودال ندارد وَ آه از دل آن خواهر غم دیده که از روی تلی دیده که «الشّمر ...»
عجب مجلس گرمی شده این جا،
همین کنج اتاقم که به جز من و به جز روضه ی ارباب ،
کسی نیست و انگار که عالم همه جمعند همین جا !
و انگار که این پنجره و فرش و در و ساعت و دیوار، گرفتند دمِ حضرت ارباب:
«حسین جان»
